Ferrari ისტორია
მე არასდროს ვიყენებ მანქანას იმისთვის, რომ A– დან B– მდე გადავაადგილდე, მე მსიამოვნებს მანქანის რეაქციების შეგრძნება, ამ დროს მისი ნაწილი ვხდები.”
“ენცო ფერარი”
არსებობენ ავტომწარმოებელი ბრენდები, რომლებიც არიან ლეგენდები და არსებობენ ლეგენდა ავტომწარმოებლები, რომლებიც ავტომატურად უკავშირდებიან სიმდიდრესა და ფუფუნებას – ფერარი სწორედ ასეთია. მის ლოგოზევე გამოსახული ცხენივით სწრაფი, დახვეწილი, მრავალფეროვანი და იტალიური მაგიით შექმნილი – თამამად შეგვიძლია, ფერარი ასე დავახასიათოთ. ის იტალიელი მრბოლელის, ენცო ფერარის ახდენილი ოცნებაა.
ენცო ფერარის ბავშვობა
ეს ადამიანი 1898 წელს მოდენაში დაიბადა. 10 წლის ასაკში ავტორბოლაზე “Circuito di Bologna” ფელიჩე ნაზაროს გამარჯვება იხილა და მიხვდა, რომ მასაც სურდა, ავტომრბოლელი გამოსულიყო. თუმცა, მანამდე ენცოს საკმაოდ დიდი ამბები გადახდა თავს.. პირველი მსოფლიო ომის დროს ის მსახურობდა იტალიის არმიის მე-3 მთის საარტილერიო პოლკში. მისი მამა ალფრედო და მისი უფროსი ძმა, ალფრედო უმცროსი,1916 წელს, იტალიური გრიპის ფართოდ გავრცელების შედეგად გარდაიცვალნენ. თავად ფერარი კი 1918 წლის გრიპის პანდემიის შედეგად ავად გახდა, რის შემდეგაც სამსახურიდან გაათავისუფლეს.
გამოჯანმრთელების და ოჯახის ბიზნესის ჩამონგრევის შემდეგ, ფერარიმ ავტომობილების ინდუსტრიაში სამუშაოს ძებნა დაიწყო. ნელ-ნელა იგი დაწინაურდა რასის ავტომობილის მძღოლად და 1919 წელს პარმა-პოგიო დი ბერცეტოს გორაკზე შედგა ენცოს დებიუტი, სადაც მან მეოთხე ადგილი დაიკავა სამ ლიტრიან კატეგორიაში. იმავე წლის 23 ნოემბერს მან მიიღო მონაწილეობა ტარგა ფლორიოში, მაგრამ იძულებული გახდა დანებებულიყო მას შემდეგ, რაც მისი მანქანის საწვავის ავზმა გაჟონა. შედეგად მან აიღო მე-9 ადგილი.
ალფა რომეოში მუშაობის წლები
Ferrari–ს ისტორია არ იქნება სრულყოფილი, თუკი არ ვახსენებთ, რომ ენცო ფერარიმ თავისი კარიერა ავტოწარმოებაში ალფა რომეოდან დაიწყო. ის აქ 1920-29 წლებში მუშაობდა. ენცომ 12 წლის ასაკიდან იცოდა, რომ მას რბოლის მძღოლად ყოფნა სურდა. Alfa–ში მან მიაღწია ამ ოცნებას. ფერარიმ მოიგო თავისი პირველი გრან პრი 1923 წელს რავენაში, სავიოს ტრასაზე. 1924 წელი იყო მისი საუკეთესო სეზონი, სამი მოგებით, მათ შორის რავენაში, პოლონეთში და კოპა აცერბოში, პესკარაში.
1932 წელს შვილის, ალფრედოს (დინო) დაბადების შემდეგ, ფერარიმ გადაწყვიტა პენსიაზე გასულიყო და ნაცვლად ამისა, ფოკუსირებულიყო ქარხანა Alfa-ს სარბოლო მანქანების მართვასა და განვითარებაზე. საბოლოოდ, მან შექმნა სუპერვარსკვლავი მძღოლების გუნდი (მათ შორის, ჯუზეპე კამპარი და ტაზიო ნოვოლარი). ამ გუნდს ეწოდა Scuderia Ferrari და მოქმედებდა როგორც ალფა რომეოს სარბოლო დივიზია. გუნდი იყო ძალიან წარმატებული, შესანიშნავი მანქანების წყალობით, მაგალითად Alfa Romeo P3.
ამ პერიოდში მისი გუნდის მანქანებზე დაიწყო ცხენიანი ემბლემის გამოჩენა. ეს ცხენი იტალიელ პილოტს ფრანჩესკო ბარაკას უკავშირდება. პირველი მსოფლიო ომის დროს, ბარაკამ ფერარის აფრენის წინ გადასცა ყელსაბამი, რომელზეც სწორედ ეს ცხენი იყო გამოსახული. ბარაკა ჩამოაგდეს და მოკლეს ავსტრიულმა თვითმფრინავმა 1918 წელს. მისი გარდაცვალების ხსოვნისათვის, ფერარიმ გამოიყენა აღნიშნული ცხენი ემბლემის შესაქმნელად, რომელიც შემდგომში ფერარის ლოგოზე აისახა.
1930-იანები
1929 წელს ენცომ საკუთარი სარბოლო სადგომი შექმნა. Scuderia Ferrari–ს არასდროს გამოუყენებია Ferrari–ს მანქანები, ის იყენებდა კვლავაც ალფა რომეოს, რომელზეც ცხენი იყო გამოსახული. ყველაფერი ეს დაახლოებით 10 წლის განმავლობაში გრძელდებოდა. სულ მალე კი Ferrari–ს მაღაზიამ მოდენაში შექმნა თავისი პირველი მანქანა, Alfa Romeo 158, რომელიც 1937 წელს გრან პრის მფლობელი გახდა რბოლაში. 1939 წელს ენცო მიხვდა, რომ სხვისთვის მუშაობა უკვე აღარ სურდა და საბოლოოდ დატოვა ალფა რომეო.
1940-იანები
როდესაც ენცო ფერარიმ დატოვა ალფა რომეო, მან გადაწყვიტა, რომ აღარ გამოეყენებინა მისი სახელი რბოლებში. თუმცა, მეორე მსოფლიო ომის დროს მაინც შეწყდა რბოლები. ომის დროს ფერარი გადავიდა მოდენიდან მარანელოში, სადაც მისი სათავო ოფისი დღესაცაა. 1945 წელს ფერარიმ დაიწყო მუშაობა 12 ცილინდრიან ძრავაზე, ხოლო 1947 წელს ენცო ფერარიმ ქარხნის კარიბჭეებიდან პირველი 125 S გამოიყვანა. ომის შემდგომი რბოლა იყო ფერარის საუკეთესო საათი ტრასაზე. მძღოლი ლუიჯი ჩინეტი იყო პირველიმ ვინც შემოიტანა ფერარის მანქანები აშშ – ში 1940 – იანი წლების ბოლოს, მათ შორის პირველი, 166 Inter.
1950-იანები
1950-იან წლებში Ferrari– ს ჰყავდა ლეგენდარული ინჟინრები, როგორიცაა ლამპრედი და ჯანო, ხოლო მანქანის სხეულის დიზაინი შექმნილია ლეგენდარული პინინ ფარინას მიერ. 1951 წელს Ferrari 375-მა გუნდს მოუტანა პირველი გამარჯვება – არანაკლები ალფა რომეოზე. ამერიკის ბაზარზე გამოჩნდა 1953 წელს 357 გამოჩნდა, ისევე, როგორც პირველი 250 GT–ის ხაზი. სულ მალე, Ferrari–ს ყველა ავტომობილის წარმოება გაიზარდა. ენცომ განიცადა პირადი ტრაგედია 1956 წელს, როდესაც მისი ვაჟი დინო, რომელიც დაეხმარა Ferrari– ს V6 ძრავის განვითარებას, 24 წლის ასაკში გარდაიცვალა.
1960-იანები
60-იანი წლები საკმაოდ კარგად დაიწყო ფერარისთვის: ფილ ჰილმა მოიგო ფორმულა 1 ჩემპიონატი 1961 წელს 1.5 ლიტრიანი V6-ით მეტსახელად “დინო”. თუმცა, სულ მალე, ფერარის წარმატება წარუმატებლობით შეიცვალა, როდესაც შელბიმ თავისი კობრა გამოაჩინა ევროპულ სარბოლო ბილიკებზე. მრავალწლიანი მეტოქეობის შემდეგ, 1964 წელს ტეხასელმა დაამარცხა იტალიელი. ფერარის ასევე ჰქონდა ფინანსური პრობლემები, მაგრამ ეს არ იყო ახალი. ფორდთან იყო მოლაპარაკებები ყიდვის შესახებ, მაგრამ ენცო ფერარიმ ნაცვლად დატოვა ეს გარიგება და კომპანიის ნაწილი Fiat–ს 1969 წელს მიყიდა.
1970-80-იანები
1972 წელს კომპანიამ ააგო ფიორანოს საცდელი წრე ქარხნის გვერდით. ფერარიმ გააცნო Berlinetta Boxer flat-12 ძრავა მსოფლიოს 1971 წლის ტურინის საავტომობილო შოუში 365 GT/4 Berlinetta Boxer, და მანქანა გამოჩნდა შოურუმებში 1976 წელს. 1985 წელს ერთ -ერთი ყველაზე გამორჩეული Ferrari გამოჩნდა პლაკატებზე მთელ მსოფლიოში: Testarossa. 80 -იან წლებში ასევე განხორციელდა ენცო ფერარის ოცნება და შეიქმნა F40. იგი აშენდა კომპანიის მე-40 წლისთავის აღსანიშნავად. Ferrari–ს ბრენდმა ყველაზე დიდი აღიარება 1961 წელს მოიპოვა, როდესაც მისი 250 GT (იგივე “რეპლიკა”) ფილმში Ferris Bueller’s Day Off გამოჩნდა. თუმცა, სულ მალე, 1988 წელს ენცო ფერარი 90 წლის ასაკში გარდაიცვალა. Fiat– ის წილი Ferrari– ში გაიზარდა 90%–მდე, ხოლო კომპანიის მმართველი კი ფერარის ვაჟი, პიერო გახდა.
1990-2000-იანები
1991 წელს ლუკა დი მონტეზემოლომ აიღო კომპანიის სადავეები. სუპერ ავტომობილების სერია გაგრძელდა F50– ით, მაგრამ 90 – იან წლებში უფრო პატარა ძრავებზე გამახვილდა ყურადღება, როგორიც მაგალითად V8 F355 სერიას ჰქონდა. ჯერ კიდევ არსებობდა V12-ები Testarossas-ის მსგავსად, რომლის არსებობაც 90-იანი წლების შუა პერიოდამდე გაგრძელდა.
2000-იან წლებში, ფორმულა 1-ში მიღწეული წარმატებიდან, ფერარის საგზაო მანქანები, ფაქტობრივად, გადავიდა ახალ დონეზე. შეიქმნა ახალი ავტომობილი Ferrari F430. ფერარიმ ასევე გააცნო საზოგადოებას სხვა ახალი მოდელებიც, მათ შორის, Ferrari California და Ferrari FF, რომლებმაც ბრწყინვალე შეფასებები მოიპოვეს როგორც გულშემატკივრების, ისე – კრიტიკოსების მხრიდან. Ferrari 458, რომელიც 2010 წელს გამოჩნდა, ბევრს მიაჩნია ბრენდის ერთ-ერთ საუკეთესო მოდელად.
რომ შევაჯამოთ, ფერარიმ შექმნა მართლაც საოცარი მანქანები. მისი მოდელები თითქმის ყველა ადამიანის გონებაში სიმდიდრესთან და სისწრაფესთან ასოცირდება. ისინი დღემდე ითვლება კლასიკად და, დიდი ალბათობით, მსოფლიო ავტოისტორიას სწორედ ასე შემორჩება.
